| Jak sokoły polują? |
| Cytat z naszej strony peregrinus.pl Sokół jest typowym ornitofagiem i poluje na średniej wielkości ptaki wyłącznie w locie, doganiając je albo spadając na nie ze złożonymi skrzydłami jak pocisk, osiągając bardzo duże prędkości. W literaturze podaje się najczęściej 300 lub 360 km/h, chociaż Ken Franklin (Greifvögel und Falknerei, 1999), skacząc ze swoim sokołem z dużych wysokości z samolotu, osiągnął prędkość 400 km/h i uważa, że mogłaby być ona jeszcze większa. W momencie ataku sokół uderza delikatnie swoją ofiarę kantakiem w tył głowy lub plecy (jednak nie chwyta jej wszystkimi szponami), co przy tej prędkości daje potężną siłę uderzeniową, a ogłuszoną lub martwą już ofiarę sokoły podejmują, zanim zdąży ona jeszcze spaść na ziemię. Jeśli podczas ataku sokół nie osiągnął odpowiedniej szybkości, lub dogania swoją ofiarę w locie aktywnym, a ofiara nie jest dużych rozmiarów, chwyta ją w szpony i uśmierca używając dzioba poprzez zmiażdżenie i skręcenie kręgów szyjnych, w przeciwieństwie do jastrzębi uśmiercających swe ofiary wyłącznie za pomocą łap. Bardzo charakterystyczne dla sokoła są ataki zaczynające się z czatowni , dopiero, gdy odpuszczą swoją ofiarę na 600 – 1000 m. „F. Engelmann obserwował sokoła wędrownego, który pojawiał się stale na wieży Katedry Kolońskiej. Gdy kawka lub gołąb przelatywały tuż pod nim, sokół siedział pozornie obojętny pozwalając im oddalić się i dopiero gdy odleciały mniej więcej 700 m, rozwijał skrzydła, rzucał się w powietrze i pędził jak strzała. Od razu obierał taki kierunek, że mniej więcej w odległości kilometra droga jego przecinała drogę gołębia. Po kilku sekundach z niebywałym impetem „musnął” gołębia, który jak rażony począł staczać się w dół, sokół zaś zakreślił w powietrzu piękny łuk i ujął martwego ptaka zaledwie kilka metrów nad dachami domów. ” źródło: http://peregrinus.pl/pl/sokol-wedrowny/6-opis-gatunku |