Sokół wędrowny to najszybsze zwierzę na ziemi. Kiedy nie poluje, ten ptak zwykle leci z prędkością od 60 do 90 kilometrów na godzinę. Jednak podczas nurkowania w celu złapania zdobyczy sokół wędrowny może osiągnąć prędkość do 320 kilometrów na godzinę. Co pozwala mu osiągać tak duże prędkości? Sokół wędrowny ma wiele cech, które odróżniają go od innych ptaków, co czyni go jednym z najbardziej skutecznych drapieżników. Te cechy to duży i muskularny grzebień mostka, spiczaste skrzydła zagięte ku tyłowi, sztywne pióra i niesamowicie sprawny układ oddechowy i krążeniowy.
Grzebień mostka u ptaków to taki wyrostek przebiegający wzdłuż mostka, prostopadle do niego. To właśnie do tego grzebienia przymocowane są mieśnie odpowiedzialne za machanie skrzydłami. U sokoła grzebień ten jest bardzo duży, dzięki czemu może być do niego przyczepiona większa ilość mięśni, co pozowala sokołom wygenerować większą siłe machania skrzydłami.
Spiczaste skrzydła sokoła wędrownego uzbrojone w smukłe i sztywne pióra również pomagają mu osiągnąć zadziwiające prędkości. Skrzydła są cofnięte, zagięte do tyłu i nadają temu niesamowitemu drapieżnikowi opływowej sylwetki. Taka budowa skrzydeł pozwala sokołom maksymalizować zwrotność, prędkość oraz siłę nośną.
Jak więc widzicie budowa ciała sokoła daje mu niezwykłe aerodynamiczne możliwości, ale gdyby nie jego niesamowicie sprawny układ oddechowy i krążeniowy, nie byłby w stanie osiągnąć takich prędkości. Sokół wędrowny może bez wysiłku oddychać przy prędkościach przekraczających 320 kilometrów na godzinę, podczas gdy inne ptaki nie mogą nawet oddychać podczas lotu z prędkością o połowę mniejszą. Sokół wędrowny może to zrobić, ponieważ ma jednokierunkowy przepływ powietrza do płuc. Sokół wędrowny ma worki powietrzne, które utrzymują nadmuchane płuca nawet podczas wydechu. Ma on również bardzo silne serce, które bije od 600 do 900 razy na minutę, umożliwiając przepływ tlenu po całym organizmie z dużą prędkością, dzięki czemu nie męczy się on szybko. Niesamowita szybkość bicia serca pozwala sokołowi wędrownemu trzepotać skrzydłami do czterech razy na sekundę, przyczyniając się do jego szybkości.
